We hebben de kiemfase min of meer achter ons liggen en nu gaan we groeien en ontdekken.
Dat is geen hobby voor sprekers, maar iets wat we samen willen doen. Daarom de uitnodiging om ons als sprekersteam te laten weten waar u of jij aan denkt bij de groeifase. Wie weet zit daar een thema tussen waar een van ons iets mee kan. Geen garantie dus, dat wat u aandraagt een preek wordt, maar het helpt ons zeker. Misschien komen we in omgekeerde richting ook wel eens bij u terug met een vraag of iets om op een kringavond te bespreken.
Als Open Thuis willen we graag een groeizame plek zijn. We zijn ons er terdege van bewust dat de kerk dat niet altijd en overal is geweest. Soms kan het instituut ook verstikkend werken. Ons verlangen is echter dat dat niet zo is en dat er gegroeid kan worden. Misschien dat we daar dan in de bloeifase vrucht van gaan zien.
Als sprekersteam zien we uit naar wat gaat komen. We zoeken elk op onze eigen manier naar inspiratie om onze bijdrage te leveren aan die groei. In vol vertrouwen dat de Geest ons leidt, gaan we daarom de volgende fase in. Nieuwsgierig naar wat we gaan ontdekken.
Willem Boorsma
Uit het gemeenteblad Cifrah - december 2023
We zijn van start gegaan met het nieuwe jaarthema ‘Verlangen naar Groei & Bloei’. Hierbij richten we ons eerst op de Kiemfase. 
De Oekraïense voorganger Serhii Pavlovich Sinii was in juli een week in Nederland, de ‘Hof van Eden’, zoals ze ons land noemen. Zijn kerk bevindt in ‘de hel van Oekraïne’, de stad Cherson. Al sinds de uitbraak van de oorlog in Oekraïne verkeert Pavlovich in het midden van het strijdtoneel. Cherson werd negen maanden lang bezet door de Russen, om vervolgens na de bevrijding getroffen te worden door de gecreëerde damdoorbraak. ‘Huizen, boerderijen, de natuur, alles is verwoest.’ Pavlovich heeft last van een opgelopen trauma en slapeloosheid.
Hij spreekt niet van een verslagen leger, een omgevallen muur. In deze Psalm geen neergehaalde bolwerken en afbrokkelende obstakels. Hoe graag ik dat van tijd tot tijd zou verlangen van God, neemt David ons even mee in de realiteit van het leven. Zo vaak blijven we tegen zaken aanlopen, tegen keuzes, wantrouwen, wat mensen van ons vinden, ongeloof en pijn. David stormt op het leger af. Niet schoorvoetend, maar vastberaden en zelfverzekerd. De hoogste muur beklimt hij. Hij loopt er niet omheen, tegenaan of graaft een tunnel.
Onlangs sprak ik op zondagochtend over de kracht van verbondenheid en het belang van aansluiten en afstemmen op elkaar. Om elkaar werkelijk te kennen en om je oprecht met een ander verbonden te voelen is het van belang dat wij elkaar op een onbevangen manier waarnemen.
We staan weer voor advent en het vieren van de geboorte van onze Here Jezus. Dit is volgens de traditie die we kennen ook de start van een nieuw kerkelijk jaar. Ook komt de jaarwisseling er weer aan. Daarmee is het een mooie tijd om de balans op te maken in je leven. De apostel Paulus schrijft in de brief aan de Filippenzen het volgende:
Kortgeleden hoorde ik een mooi verhaal over het luisteren naar een preek. Vrouwen zaten op een bankje in een park en spraken over de dienst van de afgelopen zondag. Zo ging het over de preek en wat hierin verteld werd. Voor de vrouwen was het moeilijk om terug te halen waar de preek over ging. Geheel onverwachts mengde een tuinman zich in dit gesprek. Zijn vraag aan de vrouwen was of ze nog wisten welk beleg ze een week geleden op hun boterham hadden. Dat konden de vrouwen zich niet herinneren. ‘Wel’, zei de tuinman, ‘ook al weet je niet wat op de boterham zat, toch heeft deze jullie wel gevoed.’
Op een maandagavond een paar weken geleden was ik boven nog wat werkzaamheden aan het doen toen een van de onze zonen bij mij kwam om te vragen of ik wilde helpen met folders lopen. Hij had er het weekend geen tijd voor gehad en met een door buienradar aangekondigde fikse regenbui op komst begon hij hem te knijpen. Dus ik trok de regenjas en laarzen aan om hem te helpen. Mijn werk kon later op de avond ook nog wel; die folders moesten vandaag door de brievenbus vallen.