Groeizaam Christendom

We hebben de kiemfase min of meer achter ons liggen en nu gaan we groeien en ontdekken.

Dat is geen hobby voor sprekers, maar iets wat we samen willen doen. Daarom de uitnodiging om ons als sprekersteam te laten weten waar u of jij aan denkt bij de groeifase. Wie weet zit daar een thema tussen waar een van ons iets mee kan. Geen garantie dus, dat wat u aandraagt een preek wordt, maar het helpt ons zeker. Misschien komen we in omgekeerde richting ook wel eens bij u terug met een vraag of iets om op een kringavond te bespreken.

Als Open Thuis willen we graag een groeizame plek zijn. We zijn ons er terdege van bewust dat de kerk dat niet altijd en overal is geweest. Soms kan het instituut ook verstikkend werken. Ons verlangen is echter dat dat niet zo is en dat er gegroeid kan worden. Misschien dat we daar dan in de bloeifase vrucht van gaan zien.

Als sprekersteam zien we uit naar wat gaat komen. We zoeken elk op onze eigen manier naar inspiratie om onze bijdrage te leveren aan die groei. In vol vertrouwen dat de Geest ons leidt, gaan we daarom de volgende fase in. Nieuwsgierig naar wat we gaan ontdekken.

Willem Boorsma

Uit het gemeenteblad Cifrah - december 2023

Kiemkracht

We zijn van start gegaan met het nieuwe jaarthema ‘Verlangen naar Groei & Bloei’. Hierbij richten we ons eerst op de Kiemfase.

Dat brengt mij bij de amaryllisbol, het is echt een wonder hoe deze groeit en bloeit. Als je een amaryllisbol in een schaaltje legt en in het licht zet, dan gaat er iets bijzonders gebeuren. Na verloop van tijd zie je een klein groen blaadje in de bol verschijnen. Ongelooflijk, zonder dat de bol water krijgt, zie je nieuw leven ontstaan. De kiemkracht van de amaryllis is groot en een nieuwe plant komt tevoorschijn. De plant gaat groeien en bloeien met kleurrijke bloemen. Alles wat nodig is voor de groei, is al in de bol aanwezig.

Net als de amaryllisbol heeft God in jou alles gelegd wat je nodig hebt voor het leven. Hij heeft je gevuld met talenten en capaciteiten, met passie en verlangens. Wat in jou aanwezig is, mag tevoorschijn komen. Dat is Gods verlangen voor jou en mij. Hij wil je de vrijheid geven om jezelf te zijn, zodat je kunt groeien en bloeien in wie jij bent.

God roept je tevoorschijn. Hij zegt tegen je: ‘Kom mijn liefste, kom! Mijn duif in de rotskloof, in de schuilhoek van de bergwand, laat mij je gedaante zien, laat mij je stem horen, want zoet is je stem en je gedaante is bekoorlijk. (Hooglied 2:13-14)

God vult je van binnen met de kracht van de Heilige Geest. Het is de kiemkracht die jou tot leven wekt. God kent de verlangens van je hart, Hij heeft ze aan je gegeven. Ga ermee aan de slag en laat het mooie in jou naar buiten komen.

Wilma Oosterhuis 

Uit het gemeenteblad Cifrah - oktober 2023

Leven in de hel van Oekraïne

De Oekraïense voorganger Serhii Pavlovich Sinii was in juli een week in Nederland, de ‘Hof van Eden’, zoals ze ons land noemen. Zijn kerk bevindt in ‘de hel van Oekraïne’, de stad Cherson. Al sinds de uitbraak van de oorlog in Oekraïne verkeert Pavlovich in het midden van het strijdtoneel. Cherson werd negen maanden lang bezet door de Russen, om vervolgens na de bevrijding getroffen te worden door de gecreëerde damdoorbraak. ‘Huizen, boerderijen, de natuur, alles is verwoest.’ Pavlovich heeft last van een opgelopen trauma en slapeloosheid.

Het verhaal van deze voorganger Pavlovich raakte mij. Hij keert bewust, overtuigt en vrijwillig terug naar deze stad in crisis. Waarom? Want daar is zijn kerk en daar is de plek waar God aan het werk is. Hij zag zijn baptistengemeenschap ‘Kerk van Christus de Verlosser’ groeien van 35 trouwe kerkgangers op de zondag, naar vijf maal per week 300 mensen. ‘Het is een groot wonder. Ik heb God nog nooit zoiets zien doen. Mensen die het Nieuwe Testament nooit gelezen hadden, komen nu dag aan dag bij ons naar de bijbelstudie. Er is hier sprake van een opwekking.’ De kerk wordt gebruikt als humanitaire uitvalsbasis, waar voedselpakketten, kleding en bijbelstudies worden aangeboden. Van alle drie wordt dankbaar gebruik gemaakt.

Ik vraag me af: Wat leer ik daarvan wanneer er grote of kleine crisissen in mijn leven komen? Dat ik niet alleen moet bidden: ‘Heer, maak er alstublieft een einde aan’, maar ook en vooral: ‘Heer, waar bent u in deze crisis aan het werk? En welke rol mag ik daarin hebben?’. Dat we onze ogen openen voor waar God aan het werk is.

Harry van Wieren

Uit het gemeenteblad Cifrah - augustus 2023

Een muur om overheen te klimmen

We kennen allemaal wel dat bekende opwekkingslied: ’Zegenkroon’. Een graag gezongen lied dat de overwinning van Jezus op het kruis met zulke bewoordingen beschrijft dat het aanmoedigend werkt. Bemoedigend om in overwinning te leven. Jezus overwon!

De bekende zinnen: ‘Elke muur wordt neergehaald en ieder bolwerk afgebroken’ hielden mij de laatste tijd bezig. Wat kunnen we van tijd tot tijd tegen muren oplopen, obstakels in ons leven tegenkomen. Die ons ophouden of weerhouden om een overwonnen leven te leven. Toen ik Psalm 18 las en bestudeerde, kwam ik daar ook een muur tegen, een obstakel. In vers 30 wordt dit een legerbende genoemd en een hoogste muur. David beschrijft hoe hij met God op de legerbende afstormt en de hoogste muur met God beklimt.

Hij spreekt niet van een verslagen leger, een omgevallen muur. In deze Psalm geen neergehaalde bolwerken en afbrokkelende obstakels. Hoe graag ik dat van tijd tot tijd zou verlangen van God, neemt David ons even mee in de realiteit van het leven. Zo vaak blijven we tegen zaken aanlopen, tegen keuzes, wantrouwen, wat mensen van ons vinden, ongeloof en pijn. David stormt op het leger af. Niet schoorvoetend, maar vastberaden en zelfverzekerd. De hoogste muur beklimt hij. Hij loopt er niet omheen, tegenaan of graaft een tunnel.
Wat een genade dat hij erbij vermeldt dat hij dat niet alleen doet. ‘Met MIJN God’, schrijft hij. Hij bestormt een leger en beklimt een muur met MIJN God.

Wat zouden we graag zien dat God de obstakels, hindernissen, muren en bolwerken in ons leven wegneemt. De paden vereffend, zodat we geen moeilijkheden meer ervaren, geen legers hoeven te verslaan. Wat geweldig dat David ons hier laat zien dat de legers en muren er zijn. En daarnaast dat hij laat zien dat we met ONZE God erop af kunnen stormen en deze kunnen beklimmen.

Hanna Swart

Uit het gemeenteblad Cifrah - juni 2023

Ken je mij wie ken je dan?

Onlangs sprak ik op zondagochtend over de kracht van verbondenheid en het belang van aansluiten en afstemmen op elkaar. Om elkaar werkelijk te kennen en om je oprecht met een ander verbonden te voelen is het van belang dat wij elkaar op een onbevangen manier waarnemen.

Waarnemen, oftewel voor waar aannemen.

Op het moment dat wij elkaar zien dan lopen wij een grote kans dat we in eerste instantie vooral dat zien wat ons bekend voorkomt of wat in onze beleving opvalt. Als ik de opdracht krijg om jou te omschrijven dan zegt mijn omschrijving niet alleen iets over jou maar het vertelt ook best veel over mij. Toen ik een jaar of twintig was vond ik iemand van zestig jaar eigenlijk best oud. Nu ik zelf bijna zestig ben zal ik een leeftijdsgenoot niet in eerste instantie als oud omschrijven. Mijn beschrijving van de ander staat altijd in relatie tot mijzelf en anderen. Als Riemke en ik in Oeganda zijn dan omschrijven wij de mensen die wij op straat tegenkomen eigenlijk nooit als bruin of Afrikaans terwijl ze dat allemaal zijn. Onze waarneming wordt dus sterk beïnvloed door de omgeving, onze eigen beleving, interpretatie en ons referentiekader.

Wat dat betreft kunnen wij elkaar niet objectief waarnemen. Dit laatste is maar goed ook want mensen zijn ook geen objecten. Wij zijn geen dingen die je zakelijk kunt omschrijven maar wij zijn subjecten, mensen die je slechts in een persoonlijke relatie kunt leren kennen.

Als je oprecht en onbevangen elkaar waarneemt dan krijg je iets te zien van de ander. Iets wat nieuw is, onverwachts en anders. Als je zonder oordeel de ander voor waar aanneemt dan ontdek je de schoonheid en het goede van de ander.

Als je geïnteresseerd en met liefde de ander in de ogen kijkt mag je iets van die ander leren kennen. En in dat goede van de ander mag je ook het goede van God ontdekken.

Op deze manier worden wij uitgenodigd en uitgedaagd om elkaar steeds beter te leren kennen met de kanttekening dat wij elkaar nooit ten diepste zullen kennen en dat is niet erg. Dit is juist mooi want hierdoor mogen wij ons steeds weer verwonderen en verbazen over elkaar.

Uiteindelijk kent alleen God ons ten diepste. Hij kent ook beter dan wij onszelf kennen.

‘Wonderlijk zoals U mij kent, het gaat mijn begrip te boven.’ Psalm 139 vers 6.
Harm Renkema
Uit het gemeenteblad Cifrah - april 2023

 

God van Diversiteit

Je zou God met een gerust hart een God van diversiteit kunnen noemen. Laten we er voor waken, dat dat woordje ‘diversiteit’ niet gekaapt wordt door activistische types of misbruikt wordt om mensen te oormerken. Er zijn meerdere diversiteiten dan de eerste die u nu misschien te binnen schiet.

God is de ontwerper van de ‘bio diversiteit’, die door ons mensen steeds meer schade oploopt. Iedereen kijkt daarbij naar de boeren. Die hebben het gedaan en die moeten het dus oplossen. Wij consumenten hebben echter met ons koopgedrag een mega invloed die we kunnen inzetten. Dit is één diversiteit waar de komende jaren veel aan gedaan moet worden.

De afgelopen periode hebben we ook ‘gaven diversiteit’ ontdekt. We hebben aandacht besteed aan diverse categorieën gaven en aan de verschillende motivatiegaven uit Romeinen 12. Duidelijk is, dat iedereen anders is dan de ander. Daardoor kunnen we of elkaar aanvullen of niet matchen met elkaar. Het is overigens een keuze welke van de twee je in je relaties toelaat. Dit is niet iets wat ons overkomt, maar iets waar we voor kiezen. Ook hier is werk aan de winkel.

We kunnen tenslotte niet om de ‘gender diversiteit’ heen die er nu een keer is onder mensen. Soms lijkt het wel alsof we deze vorm van diversiteit aangrijpen om over te discussiëren zodat we het over andere diversiteiten maar niet hoeven te hebben. Misschien vindt u deze wel lastig, wel, dat mag. Dat neemt niet weg, dat we ook hier mee moeten leren omgaan.

Het is niet mijn bedoeling om een studie over diversiteiten te schrijven. Ik wil alleen laten zien dat er meer diversiteiten bestaan dan die ene. Al die diversiteiten kunnen een gemeente verdelen of tot een veelkleurig kunstwerk van onze schepper maken. Ook hier is onze keuze bepalend. Het kunstwerk kan alleen bestaan als wij samen gemeente willen zijn ondanks onze diversiteit.

Samen is een geschenk van God. Aan ons om dat geschenk aan te nemen en uit te pakken.

Gods zegen,
Willem Boorsma

Uit het gemeenteblad Cifrah - februari 2023

Vooruit kijken

We staan weer voor advent en het vieren van de geboorte van onze Here Jezus. Dit is volgens de traditie die we kennen ook de start van een nieuw kerkelijk jaar. Ook komt de jaarwisseling er weer aan. Daarmee is het een mooie tijd om de balans op te maken in je leven. De apostel Paulus schrijft in de brief aan de Filippenzen het volgende:

Niet dat ik het al verkregen heb of al volmaakt ben, maar ik jaag ernaar om het ook te grijpen. Daartoe ben ik ook door Christus Jezus gegrepen. Broeders, ikzelf denk niet dat ik het gegrepen heb, maar één ding doe ik: vergetend wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Christus Jezus. (Filippenzen 3: 12–14, HSV)

Paulus maakt de balans op én neemt zich wat voor. Hij is er nog niet, maar hij jaagt het na. Hij weet zich het eigendom van Jezus Christus en dát neemt hem helemaal in beslag. Hij laat achter wat geweest is, leeft vandaag en strekt zich uit naar wat komt. Wat zou ik graag met Paulus hierover spreken en van hem leren hoe ik dat vandaag praktisch kan maken.

Soms krijgen liederen een bijzondere betekenis, doordat je ze koppelt aan een belangrijke fase of gebeurtenis in je leven. Voor mij is dat op dit moment het lied I speak Jesus van Charity Gayle. Hierna een deel van de tekst in het Engels:

I just wanna speak the name of Jesus
Over every heart and every mind
‘Cause I know there is peace within Your presence
I speak Jesus

I just wanna speak the name of Jesus
‘Til every dark addiction starts to break
Declaring there is hope and there is freedom
I speak Jesus

‘Cause Your name is power
Your name is healing
Your name is life
Break every stronghold
Shine through the shadows
Burn like a fire

Beluister het lied op YouTube

In dit lied ervaar ik dezelfde passie als in de tekst vanuit Filippenzen. We spreken de Naam van Jezus uit over onze familie, onze omgeving en onszelf. Mag ik vragen hoe jij deze tekst, het enthousiasme en verlangen ervaart? Probeer eens vanuit de bijbeltekst én liedtekst naar jezelf en je directe omgeving te kijken. Wat ervaar je dan? Welke hoop groeit? Het is mijn gebed dat je intens geniet van de nabijheid van onze Vader, Zoon en Geest én met Hem vooruit gaat kijken.

Ik bid je van harte zegen toe!
Martijn Rienstra

Uit het gemeenteblad Cifrah - december 2022

De belegde boterham

Kortgeleden hoorde ik een mooi verhaal over het luisteren naar een preek. Vrouwen zaten op een bankje in een park en spraken over de dienst van de afgelopen zondag. Zo ging het over de preek en wat hierin verteld werd. Voor de vrouwen was het moeilijk om terug te halen waar de preek over ging. Geheel onverwachts mengde een tuinman zich in dit gesprek. Zijn vraag aan de vrouwen was of ze nog wisten welk beleg ze een week geleden op hun boterham hadden. Dat konden de vrouwen zich niet herinneren. ‘Wel’, zei de tuinman, ‘ook al weet je niet wat op de boterham zat, toch heeft deze jullie wel gevoed.’

Wat een mooie gedachte. Zelf vind ik het ook lastig om concrete informatie van een preek goed te onthouden en zou ik willen dat mijn geheugen beter is. Maar wat goed om te weten dat elke preek voeding is van God voor je geest en ziel. De woorden die je hoort, raken je hart en komen binnen. Het belangrijkste is niet dat je kennis vergaart, maar dat je leven gevuld wordt met Gods gedachten en waarheid.

Als we samenkomen als gezin van God, dan is Hij aanwezig en reikt uit naar ons. God weet precies wat je nodig hebt. Hij geeft dat door woorden die gesproken worden, door liederen en muziek en door de ontmoeting met elkaar. Je mag deelhebben aan de maaltijd die God voor je bereid heeft, net als in Psalm 23 genoemd wordt. Te midden van alles wat plaatsvindt in je leven, mag je de voeding ontvangen die God voor je heeft.

Kom, eet en proef de goedheid van God, als je bij elkaar komt in Zijn Naam.

Wilma Oosterhuis

Uit het gemeenteblad Cifrah - oktober 2022

Kilo’s lichter de kerk uit

De podcast ‘Daders’ ging deze keer over Gerrit. Zijn voornaam is echt, zijn achternaam werd niet genoemd, wel dat hij 18 jaar in de gevangenis had gezeten en daarna nog drie maanden TBS. Gerrit had zijn schoonvader in koelen bloede vermoord en twee politieagenten ernstig verwond. De interviewer wilde alles weten over het hoe en waarom. En ik ook, want wanneer hoor je nu het levensverhaal van een echte moordenaar?! Spannend toch? Echter, na enige tijd maakte mijn nieuwsgierigheid plaats voor medeleven. Gerrit vertelde dat hij een teruggetrokken bestaan leidde en spijt had van zijn daden. (Bijna) iedere dag denkt hij terug aan wat hij gedaan had. En wat mij bijzonder raakte: hij vreest de dag dat hij voor de hemelse Rechter moet verschijnen, zo vertelde hij.

Als ik zijn schoonvader had gekend of de politieagenten waarop Gerrit geschoten had, dan had ik misschien gedacht: ‘Mooi, ga jij je leven maar gebukt onder een groot schuldgevoel’. Nu zette deze opmerking me aan tot een stevige zelfreflectie. Vind ik iemand nog steeds een moordenaar wanneer hij zijn straf heef uitgezeten? Ook wanneer hij spijt heeft van zijn daden? Heeft Gerrit ook mijn oordeel te vrezen wanneer ik hem zou ontmoeten?

Volgens mij draagt Gerrit iedere dag een zware last van schuldgevoelens met zich mee. Verzwaard door de samenleving (jij en ik dus) die hem nog steeds ziet als een moordenaar. Verzwaard door zijn beeld van God als Rechter die nog met hem zal afrekenen.

We willen als kerk een huis van genade zijn. Een kerk waar mensen een tweede kans krijgen. Waar we verkondigen dat Christus alle schuld op zich heeft genomen en we ‘no longer slaves’ zijn. We zouden als christenen Gerrit met open armen ontvangen (toch?) zodat hij beetje bij beetje zijn zware last bij het kruis kan achterlaten. En een nieuwe start kan maken.

De kans is klein dat Gerrit onze gemeente binnen wandelt. Hij woont in het zuiden van Nederland. Maar stel dat niet Gerrit maar Hendrik of Peter of Sandra of Erika die ook iedere dag kilo’s schuld meetorsen, wél bij ons in de buurt wonen, zouden zij weten dat je bij ons kilo’s lichter de kerk kunt verlaten? Of nog iets dichterbij: weten jij en ik als (trouwe) kerkganger dat we ieder zondag kilo’s kunnen kwijtraken? Wie wil dat nou niet? Zou je zeggen…

‘Een God van genade’, we gaan ervoor!
Harry van Wieren

Uit het gemeenteblad Cifrah - augustus 2022

De Fûgelhelling

Op een maandagavond een paar weken geleden was ik boven nog wat werkzaamheden aan het doen toen een van de onze zonen bij mij kwam om te vragen of ik wilde helpen met folders lopen. Hij had er het weekend geen tijd voor gehad en met een door buienradar aangekondigde fikse regenbui op komst begon hij hem te knijpen. Dus ik trok de regenjas en laarzen aan om hem te helpen. Mijn werk kon later op de avond ook nog wel; die folders moesten vandaag door de brievenbus vallen.

Al wandelend met een stapel folders fladderde er een piepklein koolmeesje langs mij neer in het gras. ‘Och, beestje toch’, bedacht ik en ik liep eerst door om vervolgens te kijken of hij er nog zat. Enigszins beduusd en ook wel moedig piepend zat het daar in de inmiddels al beginnende regen. ‘He, wat onhandig nu en stom ook’, waren mijn gedachten toen ik het van de grond pakte om te bedenken wat ik ermee moest. Toen besloot ik het eerst maar mee te nemen en zo belde ik aan bij een naburig huis voor een doosje waar ik ook nog een poging deed het koolmeesje afhandig te raken. Helaas was de buurtbewoner minder begaan en wenste mij met doosje en koolmeesje het allerbeste.

In de fietstas werd het koolmeesje eerst maar meegenomen op route en intussen belde ik met de Fûgelhelling. Die wilden zich wel ontfermen en voor half tien zou ik het vogeltje zeker nog langs kunnen brengen. Haastig liepen we in de inmiddels stromende regen onze route en doorweekt gingen we negen uur huiswaarts waar mijn computer nog steeds smeekte om aandacht. Compassie komt veelal zo onhandig uit!! Een droge broek en de autosleutels waren snel gepakt en ruimschoots voor half tien bereikte ik de Fûgelhelling waar ik het koolmeesje overhandigde.

In de dagen daarna was ik wat aan het mijmeren over dit voorval. Naast de onhandigheid en slechte timing waarop ik met ontferming bewogen werd waren er meer levenslessen die dit koolmeesje mij leerde.

In Mattheus 6:26 gebruikt Jezus in de Bergrede een vogel als beeld van Gods trouw en zorg voor ons. ‘Kijk naar de vogels in de lucht (of het natte gras): ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie Hemelse Vader die ze voedt.’

Kijk naar de vogels, die overmoedig hun vleugels uitslaan, menen al te kunnen vliegen, het warme nest al te kunnen verlaten om eigen weg te gaan. Als er dan al een mensenkind begaan is met die overmoed, met een piepend vogeltje in het gras. Hoeveel te meer zal je Vader in de Hemel dan niet moeite doen om een doosje te vinden, je daarin te stoppen en door de regen op pad te nemen richting een Fûgelhelling waar je mag aansterken, mag bijkomen om het daarna weer opnieuw te proberen.

Kunnen wij dat voor elkaar zijn? Een paar warme handen openhouden? Een doosje aanreiken? Aan wie vermoeid is, verward en angstig is, aan wie ziek en verzwakt is. Wil je dan een Fûgelhelling zijn? Waar je broer of zus even kan schuilen? Kan aansterken? Ook wanneer het niet uitkomt, de timing zo ongelukkig is en de omstandigheden verre van ideaal?

Een lieve medewerker van de Fûgelhelling beoordeelde bij overhandigen het inmiddels weer driftig piepende koolmeesje en besloot het gauw bij ‘de anderen’ te plaatsen. ‘Met een beetje hulp vliegt deze gauw.’ Want dat is waar koolmeesjes voor gemaakt zijn. Vliegen!

Hanna Swart

Uit het gemeenteblad Cifrah - juni 2022