Ik heb van de kinderdienst van zondag 16 januari genoten. Jong en oud bij elkaar, samen delen, slingers maken en samen cake eten! Het verhaal van de ‘verloren’ zoon stond centraal. Mattanja nodigde ons uit om met je buurman/vrouw in gesprek te gaan over de vraag: ‘Waarom was de vader blij toen de jongste zoon weer thuis kwam?’ Dat leek mij geen moeilijke vraag, welke vader zou niet blij zijn? Mijn gesprekspartner, Shahram, verwoordde het echter op een hele treffende manier (even in mijn woorden): de vader was blij omdat de zoon ontdekt had dat er geen betere plek was dan bij de vader.
De vader had de zoon alle ruimte gegeven om uit te zoeken waar hij het leven kon vinden. Met zijn erfenis ging hij de wereld rond om de plek te vinden waar hij tot zijn bestemming zou komen. Met veel geld, vrouwen, zonder geld, bij varkens… tot de zoon ontdekte dat het echte leven bij zijn vader te vinden was. Zijn vader wist dat en stond daarom al op de uitkijk!
Hoe mooi is dat! We mogen naar de Vader omdat bij Hem ‘ons thuis’ is. Hij geeft jou en mij ruimte om dat zelf te ontdekken (ook dat is genade). Hij verwacht dat we daar vroeg of laat wel achter komen en het maakt Hem blij wanneer hij ons aan ziet komen lopen.
Zo mag je ook naar je collega, buren, kinderen, broer/zus, ouders kijken: als mensen die onderweg zijn, op zoek zijn naar hun bestemming en die dat uiteindelijk zullen vinden. Ga maar vast op de uitkijk staan en ontvang ze te zijner tijd met open armen en een grijns op je gezicht. Een open thuis.
Harry van Wieren
Uit het gemeenteblad Cifrah - april 2025
Op een keer, toen zijn ezelinnen waren zoekgeraakt, zei Kis tegen zijn zoon: ’Vooruit, ga jij met een van de knechten de ezelinnen zoeken’. 1 Samuël 9:3
In het Hebreeuws wordt de vraag ‘mens waar je?’ samengevat in één woord: Ayeka.
Tijdens de inventarisatie van bijbelteksten met het Hebreeuwse begrip ‘hineni’ er in, raakte ik steeds dieper onder de indruk van de volhardendheid van God. Maar liefst 139 keer roept Hij het als het ware uit: ‘Zie Mij!’ ‘Kijk nou toch!’ ‘Hier moet je zijn!’ En de wereld holt maar door op weg naar nog meer polarisatie. God lijkt zo wel een roepende in de woestijn.
In Openbaring 1:8 maakt God zich bekend en laat zien wie Hij is:
Dat deed me denken aan het interview van ‘Bij Jorieke’ dat ik beluisterde op Groot Nieuws radio met Nikolaas Sintobin. Het ging over bidden met de Bijbel. Nikolaas is Jezuïet net als Paus Franciscus Jezuïet is, wist je dat?. Hij is bekend als ‘internetpastor’ en heeft diverse boeken geschreven.
Op het moment van schrijven staan we voor Pasen en wanneer je dit leest, hebben we weer stilgestaan bij wat er op Golgotha heeft plaatsgevonden. Goede Vrijdag met het geweld, de schreeuw van het volk en Joodse leiders, de menigte die luid roept: ‘kruisigt Hem!’ en daarna de stilte van de zaterdag. De laatste adem is uitgeblazen, een menselijk Lichaam dat zich heeft overgegeven aan de dood. Stilte!! Een oorverdovende, alles verlammende stilte. Een stilte die we zo dikwijls het liefst vermijden; want er zit zoveel verslagenheid en teleurstelling in. Een stilte die zo’n andere uitwerking heeft dan alle andere stiltes in ons leven. In de duisternis, afzondering en het ogenschijnlijk stilzwijgen van God gebeurt er in het verborgene iets waar wij met ons verstand nog steeds niet bij kunnen. Opstandingskracht zo sterk dat het haast hoorbaar moet zijn geweest. De Zoon van God overwint de stilte, breekt door de ketens, neemt voor eens en altijd het laatste woord. Hoe wij ons ook verhouden tot stilte; ernaar verlangen, deze vermijden of midden in de verslagenheid van ziekte en dood zitten. Op Paasmorgen juicht er een toon, klinkt er een stem die door het hele Jeruzalem galmt: De Heer is waarlijk opgestaan!! Hij heeft de dood en de stilte voorgoed doorbroken!
De laatste jaren is het zwemmen en dippen in ijskoud water erg populair geworden. Zelf probeer ik ook een aantal keren per week tijdens een hardlooprondje te dippen in natuurwater. Was ik altijd al gek op kou? Nee, niet per definitie. De grap is eigenlijk dat ik best wel een koukleum ben. Naast kou houd ik dan ook erg van warmte. Ik vind het heerlijk om bij een kampvuur of houtkachel te zitten. Ik geniet van de hoge temperaturen in een sauna. Ik merk dat ik juist heel blij word van de verschillen.
We hebben de kiemfase min of meer achter ons liggen en nu gaan we groeien en ontdekken.
We zijn van start gegaan met het nieuwe jaarthema ‘Verlangen naar Groei & Bloei’. Hierbij richten we ons eerst op de Kiemfase.