We zitten met zijn allen in een historische ervaring. We maken een pandemie mee, zoals die alleen in geschiedenisboekjes voorkomt. In 2009 werd voor het laatst een pandemie afgekondigd door de WHO, de zogenaamde Mexicaanse griep. Waar we nu inzitten, had een eeuw geleden tot een immens drama geleid, misschien wel vergelijkbaar met de Spaanse griep.

Wat die vergelijking betreft komen we er goed voor weg. Alleen, je zult maar een dierbare hebben verloren of nog steeds kampen met naweeën van een besmetting. Dat verdriet blijft, ook als zo’n pandemie achter de rug is. Dat kan zomaar tot een tweedeling leiden: getroffenen en niet getroffenen. Laten we daarom als straks alles weer, mag oog houden voor hen die alles niet meer kunnen of durven.

Wat ook een tweedeling oplevert is de manier waarop gevaccineerden en ongevaccineerden met elkaar omgaan. Het lijkt er op, dat als je doet wat ik goed vind (behave) en je mijn overtuiging deelt (believe) je er bij mag horen (belong). Laten we daar overheen stappen met elkaar. Er is geen enkele reden om bang voor elkaar te zijn. Je ongevaccineerde broeder of zuster is niet melaats of zo. Ook dan nog zou Jezus hem of haar overigens gewoon aanraken. Andersom is je gevaccineerde broeder of zuster ook niet gevaarlijk. Wat we wel beiden zijn, is broeders en zusters door het geloof in Jezus Christus, die samen een historische gebeurtenis hebben meegemaakt.

Als Jezus nu op aarde had rondgelopen, had Hij naar mijn overtuiging nog steeds mensen uitgenodigd met de woorden: ‘Volg Mij.’ Daarbij vroeg Hij niet om een QR code. Hij nam geen select gezelschap gelijkgestemden mee, in tegendeel. Het zal voor de vrijheidsstrijder Judas de Zeloot best pittig geweest zijn toen Jezus tegen de tollenaar Mattheüs zei: ‘Volg Mij.’ Zomaar iemand uit het andere kamp, waarmee hij moest optrekken. Zou Jezus hen misschien aan elkaar gekoppeld hebben toen hij zijn discipelen er twee aan twee op uitstuurde?

Toen de eerste lockdown werd afgekondigd, zeiden we tegen elkaar: ‘Mooi, even doorpakken, dan zijn we er met Pasen vanaf.’ Dat lijkt uit te komen, alleen twee jaar later dan gedacht. Nu de maatregelen in Engeland worden ingetrokken, is het niet ondenkbaar dat de rest van Europa  binnenkort ook weer open gaat. Opnieuw een historische ervaring. Ik hoop dat u niet zo verzot bent geworden op TV kerkdiensten, dat u die inruilt voor samenkomsten aan de Brouwerssingel.

Ik heb het vaak genoemd: ‘Je kunt op internet veel betere preken horen en veel betere muziek dan bij ons.’ (niet persoonlijk bedoeld!) Maar elkaar ontmoeten en samen koffiedrinken gaat niet online. Ik hoop u binnenkort weer live te mogen ontmoeten zonder QR code. Ik ga u niet vragen of u wel of niet gevaccineerd bent. Ik heb het liever met u over Jezus en wat Hij voor u en mij betekent. Dat is per slot van rekening een ervaring met eeuwigheidswaarde.

Ik hoop tot spoedig, Gods zegen,
Willem Boorsma

Uit het gemeenteblad Cifrah - februari 2022

Advent is een tijd van aftellen. Aftellen voor wat gaat komen. Dit zorgt voor verwachting, omdat we iets groots én moois buiten onszelf verwachten. Als ik zelf een aftelklok meemaak, word ik bijna automatisch naar de klok getrokken. Soms wil ik niet kijken, maar doe ik het wel. Telkens opnieuw wordt mijn oog naar de klok getrokken. Ik wil het moment namelijk niet missen.

Met advent hoeven we niet meer af te tellen voor de geboorte van Jezus Christus. Die is gekomen en Hij is dé reden waarom wij leven en samen gemeente zijn. Dat mogen we van harte vieren. Ook mogen we erover vertellen. Advent en kerst zijn mooie feesten om geloof te delen en wat extra voor onze directe omgeving te doen. Mijn gebed is dat we daar ook dit jaar creatief in zullen zijn.

Toch tellen we met elke advent ook opnieuw af voor de komst van Jezus Christus. Hij komt een tweede keer. Deze komst is in bijna al zijn facetten anders dan zijn eerste. Met Kerst kwam Hij als baby, straks als Koning. Toen als martelaar, straks als Overwinnaar. Toen uit de baarmoeder van Maria, straks komt Hij op de wolken. Toen voor een paar mensen zichtbaar, straks zal elk oog Hem zien. Door Jezus is én wordt alles nieuw.

Soms krijgen liederen een bijzondere betekenis, doordat je ze koppelt aan een belangrijke fase of gebeurtenis in je leven. Voor mij is dat op dit moment het lied ‘Alles nieuw’ van Eline Bakker. Hierna een prachtig deel van de liedtekst:

U hebt de macht te restaureren
Dat wat van schoonheid is beroofd
In de vallei ontstaat nieuwe hoop
U wilt altijd iets moois creëren
Uit dat wat woest en ledig is
U blaast mijn kille hart nieuw leven in
U maakt alles nieuw

Alles nieuw, alles nieuw
Geen berg is te hoog
Geen dal te diep
U maakt alles nieuw

U bent in staat te renoveren
Dat wat verloren is verklaard
Vanuit de as zal ik weer opstaan
U laat zich niet intimideren
Door de bombarie van het kwaad
Daar waar U bent kan angst niet bestaan
U maakt alles nieuw, alles nieuw

Mijn gebed is dat deze liedtekst je intens raakt en aanmoedigt. Deze liedtekst doet mij telkens opnieuw denken aan Openbaring 21: 3-5 (HSV)

³ Ik hoorde een luide stem vanaf de troon, die uitriep: ‘Gods woonplaats is onder de mensen, hij zal bij hen wonen. Zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal als hun God bij hen zijn. ⁴ Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij.’ ⁵ Hij die op de troon zat zei: ‘Alles maak ik nieuw!’ – Ik hoorde zeggen: ‘Schrijf het op, want wat hier wordt gezegd is betrouwbaar en waar.’

Johannes moest schrijven, zodat wij het konden horen en lezen. Het is betrouwbaar en waar. Vanaf het begin wil Vader wonen onder mensen. Hij laat zich kennen als Schepper en Herschepper. In én door ons geloof zijn we nu al een nieuwe schepping. Hoe bijzonder is het dat we straks deze herscheppende kracht in zijn volle glorie gaan zien, meemaken én wij voor altijd met God in nabijheid mogen leven. Met dit perspectief snap ik dat mijn ogen telkens opnieuw naar de aftelklok worden getrokken. Ik kan bijna niet wachten van enthousiasme en verlangen tot elk detail zichtbaar is.

Mag ik vragen hoe jij deze tekst, het enthousiasme en verlangen ervaart? Probeer eens vanuit deze tekst naar jezelf en je directe omgeving te kijken. Wat zie je dan? Welke verwachting groeit? Hoe zet het je in beweging? Misschien heb je veel antwoorden, misschien een paar. Kies er vandaag eentje uit en pas het toe of ga het doen. Ik ben benieuwd naar de verhalen die volgen.

Ik bid je van harte zegen en nabijheid toe!

Martijn Rienstra

Uit het gemeenteblad Cifrah - december 2021

Afgelopen zondag zongen we een lied wat me raakte:
Laat uw vrede en blijdschap regeren in dit huis.
Vul het met vreugde en maak het tot uw thuis.
Een veilige plaats, in de schaduw van het kruis.

Wat een mooie tekst, passend bij de weg die we gaan als gemeente. Ons verlangen is dat Gods vrede en blijdschap woont in ons midden. Dat Gods heerlijkheid zo aanwezig is, dat het een thuis en een veilige plek is. Een gemeenschap waar het kruis van Jezus centraal staat. Het is zo mooi dat dit kruis als een zichtbaar teken in onze kerkzaal hangt. Het lijden, sterven en de opstanding van Jezus is het fundament van ons leven en van onze gemeenschap. Door Hem zijn we verbonden met God en met elkaar.

Dit leven met Jezus werkt door in ons leven, het volgende couplet zegt:
Leer ons te leven uit liefde, zoals Jezus heeft gedaan.
Leid ons in waarheid en wijs ons waar te gaan.
Spreek tot ons hart, opdat wij U verstaan.

Waar Jezus het middelpunt is, woont liefde. Jezus wijst ons persoonlijk en als gemeente de weg. Wij weten niet wat voor ons ligt, maar God weet het wel en Hij wil voorzien in wat nodig is.

Het refrein nodigt Gods Geest uit om het huis te vullen:
Wees welkom, Geest van God.
Wees werkzaam onder ons.
Ga ons niet voorbij, vervul ons hier en nu.
Vul dit huis met meer van U.

Wat geweldig dat we zo dit nieuwe seizoen in mogen gaan. Ons uitstrekkend naar de Heilige Geest en groeiend in vrede en liefde. Verbonden met elkaar en op weg om een ‘(t)Huis van genade’ te zijn.

Wilma Oosterhuis

Beluister lied Opwekking 788

Uit het gemeenteblad Cifrah - oktober 2021

Herbie Hancock is een wereldberoemde jazzpianist die samen met Miles Davis (ook een zeer beroemde jazzmuzikant, trompettist) optredens geeft. In een YouTube filmpje vertelt Herbie over een specifiek concert wat hij samen met Miles en nog een paar ander muzikanten geeft. Dat optreden gaat bijzonder goed, ze zitten echt helemaal in de juiste flow. Totdat Herbie plotseling een totaal verkeerd akkoord aanslaat op zijn piano. ‘It sounds like a big misstake’ (het klinkt als een grote fout) vertelt hij en van schrik stopt hij met spelen. De topmuzikant Miles reageert echter heel bijzonder: hij stopt heel even met spelen en vervolgens pakt hij het ‘valse akkoord’ op om een nieuwe wending aan het muziekstuk te geven. Herbie zegt: ‘Miles zag het niet als een fout maar als iets wat gebeurt om het vervolgens te verwerken in iets nieuws’.

Als je je leven als een muziekstuk ziet wat je samen met anderen speelt, dan zit hierin ook een mooie les voor ons. We doen allemaal ons uiterste best om in ons leven mooie muziek ten gehore te brengen. Maar soms slaan we een totaal verkeerd akkoord aan, het klinkt vals, het doet pijn aan de oren. Hoe mooi is het dan dat God niet van slag is, maar van onze valse akkoorden een nieuw muziekstuk weet te maken. En je uitnodigt om weer mee te spelen. ‘Dat is hoe we groeien’, zegt Herbie.

Hoe mooi is het wanneer we als gemeente diezelfde houding hebben. De ‘valse’ noten van de ander en jezelf (!) accepteren, met elkaar geduldig zoeken naar een nieuwe toonhoogte en met elkaar verder spelen. Zo gaan we samen met vallen en opstaan achter Jezus aan. Speel je mee?

Harry van Wieren

Uit het gemeenteblad Cifrah - augustus 2021

Ikzelf zal mijn schapen weiden en ze laten rusten, spreekt God, de Heer. Ik zal naar de verdwaalde dieren op zoek gaan, verjaagde dieren terughalen, gewonde dieren verbinden, zieke dieren gezond maken. Ezechiël 34, 11 – 17

4 uur in de ochtend … Een prachtig fluitconcert, met medewerking van minimaal twee welgetrainde merels die met al hun kracht, de longen uit hun kwetsbare lijf aan het zingen zijn … ‘De vogels zingen Zijn eer’ – schoot door me heen terwijl ik, klaarwakker nu, luister. Zij maken het verschil. Het tijdstip komt me misschien niet super uit, maar het verschil maken, dat doen ze.

Ze doen niets bijzonders. Ze doen waar ze goed in zijn, in dit seizoen van hun leven. We horen ze vast ook beter door de rust die in de binnenstad van Roosendaal is ontstaan na corona. Tussen 4 en 6 uur is normaliter in het weekend het tijdstip van de terugkeer van notoire stappers.

Een paar weken terug hadden we het over het verschil maken. Soms denken we dan gelijk aan hoog verheven grootse dingen. Maar ik ben ervan overtuigd dat God ons inzet, met wat we in huis hebben, in het seizoen van het leven waarin we ons bevinden. We hoeven geen speciale dingen te doen: gewoon de relatie met God onderhouden en vanuit die relatie naar Hem luisteren, door Hem gekoesterd, beschikbaar zijn en durven gaan.

En op tijd stoppen: rusten is in de bijbel een belangrijk begrip. En als we verdwalen, of door omstandigheden verjaagd zijn, weg bij de Vader, ziek of gewond … dan is de Vader daar weer om ons te omarmen.

In ‘Reisgenoten’ van S.G. Brown, stond een metafoor van een meisje dat voortdurend bloemen zocht en die enthousiast naar God toebracht, keer op keer. Tot het moment dat Hij haar stopte en vertelde dat het Hem niet om de bloemen, maar om haar ging: niet wat ze deed voor God, maar de relatie met God telde voor Hem. Zo maakt Hij, zo maken wij; voor Hem en elkaar, het verschil.

Marja Krans

Uit het gemeenteblad Cifrah - juni 2021

De maandtekst van de Hernhutters voor de maand april is Colossenzen 1:15, waar staat:
Beeld van God, de onzichtbare, is Hij, Eerstgeborene van heel de schepping.

April is de maand waarin de lente echt volop zichtbaar wordt. Overal zie je lammetjes, jonge eendjes, de voorjaarsbloemen bloeien en in de tuin wordt weer van alles gezaaid en geplant. Overal wordt nieuw leven geboren en dan zegt Paulus: Christus is de Eerstgeborene van heel de schepping. Alles wat ooit was, wat er nu is en wat er ooit komt is door Hem ontstaan en in Hem geborgen.

Al dat nieuwe leven wordt voor velen in onze gemeente overschaduwd door het einde van een leven. De absurde Corona tijd werd voor ons allemaal nog absurder toen onze broer Klaas werd geveld door deze onvoorspelbare ziekte. Zomaar in enkele weken tijd werd zijn aardse tempel afgebroken door het virus. Op 12 maart hebben we afscheid van zijn lichaam genomen in de zekerheid dat de echte Klaas thuis is bij de Eerstgeborene van de schepping. Desondanks zullen we moeten wennen aan het tijdperk zonder Klaas. Dat geldt in het bijzonder voor Herma en de kinderen en kleinkinderen, maar ook velen binnen Open Thuis en daarbuiten zullen hem gaan missen. En dan al die onzichtbare klusjes nog die Klaas altijd deed. Sommigen zullen we pas ontdekken op het moment dat er iets ineens niet gebeurd is, omdat Klaas dat altijd deed zonder dat wij dat wisten. Bijzonder dat 12 maart eindigde met een regenboog, het teken van Gods trouw.

Terwijl het lichaam van Klaas thuis lag, werden in zijn stal lammetjes geboren. Alsof God even wilde onderstrepen dat de dood niet het einde is, maar dat er altijd nieuw leven zal zijn. Daar mogen we bij stilstaan als we de maand april beginnen met het paasfeest. Uitgerekend de eerste maand zonder Klaas begint met de overwinning van Jezus Christus over de dood. Dat was en is de bron van onze troost en als we dichtbij die onzichtbare, eerstgeborene blijven zal dat ook de bron van onze troost blijven. Laten we elkaar daarbij goed vasthouden als een van ons dat eens even kwijt mocht zijn.

Het leven pakt de draad weer op. De lente is onweerstaanbaar en alles bruist weer van leven. Mijn gebed is, dat Jezus net zo onweerstaanbaar mag zijn in uw en mijn leven en dat Zijn lente het gaat winnen van het verdriet. Onzichtbaar, onweerstaanbaar en eerstgeboren is Hij aanwezig.

Een boog in de wolken als teken van trouw, staat boven mijn leven, zegt: Ik ben bij jou!
In tijden van vreugde, maar ook van verdriet, ben ik bij U veilig, U die mij ziet.

Gods zegen, Willem Boorsma

Uit Gemeenteblad Cifrah - april 2021

Soms krijgen liederen een bijzondere betekenis, doordat je ze koppelt aan een belangrijke fase of gebeurtenis in je leven. Voor mij is dat het lied ‘Geen afstand’ van Eline Bakker in deze tijd van afstand houden. Hieronder een deel van de liedtekst:

U bent niet bang voor mijn vragen
Mijn twijfel schrikt U niet af
U deinst niet terug bij het zien van mijn falen
Daar in mijn zwakte zie ik Uw kracht
U bent niet verrast als ik struikel
Niet boos of teleurgesteld
U tilt mij op en U toont mij Uw goedheid
Daar in Uw armen vind ik herstel
U strekt Zich uit naar mij
Wat ik ook doe of voel
Er is geen afstand
Tussen U en mij
Er is geen schaduw van
Omkeer bij U te zien
Er is geen afstand
Tussen U en mij

Deze liedtekst doet me telkens opnieuw denken aan Hebreeën 4: 14 – 16 (HSV)
14 Nu wij dan een grote Hogepriester hebben, Die de hemelen is doorgegaan, namelijk Jezus, de Zoon van God, laten wij aan deze belijdenis vasthouden. 15 Want wij hebben geen Hogepriester Die geen medelijden kan hebben met onze zwakheden, maar Een Die in alles op dezelfde wijze als wij is verzocht, maar zonder zonde. 16 Laten wij dan met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip.

Jezus Christus, de Zoon van God, wie alle macht heeft in de hemel en op de aarde, kan in alles met ons meevoelen, omdat hij het op dezelfde wijze meegemaakt heeft. Hij kent afstand. Hij weet wat het is om verlaten te worden. Hij kent pijn en ziekte. Als we lezen over Jezus in de evangeliën lijkt het alsof al zijn omstandigheden Hem dichter bij zijn Vader brengen.

Ik leer mezelf in deze tijd om elke keer als ik afstand moet houden of als mijn bril weer beslaat als ik een mondkapje draag, Jezus in een flits te bedanken dat ik bij Hem geen afstand hoef te houden en dat ik vrije toegang heb tot Zijn troon. Dit korte gebed helpt me om telkens de nabijheid van Jezus te ervaren.

Geef voor jezelf eens antwoord op de vraag: hoe kan wat we in deze tijd meemaken je dichterbij Jezus brengen? Welke keuze wil je maken of wat heb je nodig? Vraag het vrijmoedig bij de troon van genade. Daar vind je wat je nodig hebt om echt te leven.

Ik bid je van harte zegen en nabijheid toe!

Martijn Rienstra

Uit Gemeenteblad Cifrah - februari 2021

Onze gemeente heeft een bijzondere naam: Evangelische Open Thuis Gemeente. Toen we bij de start van de gemeente nadachten over de naam, moest ik hier wel even aan wennen. Kerken hebben over het algemeen andere namen, was dit nu een geschikte naam?

Maar de naam werd toch Open Thuis. En da ga je ontdekken hoe speciaal deze naam is. God heeft een specifiek plan met onze gemeente en deze naam past hierbij. Wij mogen een plaats zijn waar mensen welkom zijn en waar ze een ontmoeting kunnen hebben met de levende God. 

In het logo van Open Thuis komt de betekenis mooi naar voren: De ovale vorm om de naam geeft het thuis aan dat de gemeente wil zijn. Een veilige plek waarin geborgenheid is en je jezelf kunt zijn. Een plaats van ontmoeting met God en met elkaar. De vorm is open omdat de gemeente een open plek wil zijn, waar gasten zich welkom voelen. Als gemeente willen we openstaan voor de mensen om ons heen.

De T staat als een kruis midden in de naam. Dit geeft aan dat het kruis van Jezus Christus centraal staat in alle facetten van de gemeente. Vanuit dit kruis straalt het licht van God naar de mensen in de gemeente en naar de mensen er buiten. Het licht dat overwint en alle duisternis verdrijft.

Nu zijn we in een nieuwe fase van het gemeentezijn beland. We willen niet alleen een open thuis zijn, maar een thuis van genade. Dit voegt iets krachtigs toe aan onze gemeente. Niet alleen een open deur, maar een plek waar genade heerst. Waar Gods liefde en acceptatie de boventoon voert en we leren om daarin te bewegen. Om naar elkaar te kijken met de liefde die God voor ons heeft. Om verder te zien dan naar wat voor ogen is en de mens zelf te leren kennen. Om te ontdekken dat je heel verschillend mag zijn en toch bij elkaar kunt horen. Om niet te gaan voor je eigen gelijk en voor wat jij ervan vindt. Maar te ontdekken dat iedere persoon een nieuwe kleur toevoegt aan het gemeente zijn.

Genade niet alleen een woord, maar een opdracht om vanuit te leven. Je hebt elkaar nodig om te groeien als christen. Om geschaafd en geschuurd te worden in de ontmoetingen met anderen en in samenwerken. In dit proces gaat het mooie naar buitenkomen wat al in je ligt. Het is net als bij een diamant. Een ruwe en ongepolijste diamant heeft weinig moois aan de buitenkant, maar na het slijpingsproces komt de prachtige schittering naar voren. En je ziet pas echt hoe mooi de diamant is, als het licht erop schijnt en de kleuren tot leven komen. Zo wil God Zijn licht over ons laten schijnen en mogen wij Zijn heerlijkheid weerspiegelen. 

We zijn al begonnen om dit huis te bouwen en gaan hiermee door de komende jaren!

Wilma Oosterhuis

Uit Gemeenteblad Cifrah - december 2020 en januari 2021

In 2000 jaar kerkgeschiedenis is er veel nét goed gegaan en veel misgegaan. Je kan gerust concluderen dat het een wonder is dat de kerk nog bestaat! 
Een paar voorbeelden:

De christelijke kerk begon als een soort sekte van het Jodendom. Volgens de Joodse leiders waren er voldoende redenen om deze volgers van ‘de weg’ uit te roeien. Saulus begon zijn carrière als Joden-vervolger. De keizers van het Romeinse Rijk, waaronder Keizer Nero, staan bekend om het martelen van de christenen. Was hun actie succesvol geweest, dan waren er nu geen christenen meer.

Of denk aan de dwaalleren die gepredikt werden. Het is maar goed dat de kerkvaders in de eerste eeuwen de samenstelling van de bijbel en de geloofsbelijdenis hebben vastgesteld, anders hadden we als christenen waarschijnlijk drie verschillende Goden gediend in plaats van een.

In sommige gevallen hebben we juist ons geloof te danken aan ketters die ‘dwaalleren’ verkondigden. Neem Luther. Op 23 augustus 1518 vaardigde paus Leo X een geschrift uit om Luther als notoire ketter te dagvaarden. Zijn 95 stellingen werden door het toenmalige christendom gezien als valse leer en ketterij. Toch kwam dankzij ‘deze ketter’ een nieuwe opleving (de reformatie) in de christelijke kerk. En dankzij ‘de ketters’ in de protestantse kerken kunnen wij nu lid van een evangelische gemeente zijn. Een stroming die destijds gezien werd als een bedreiging van het christelijk geloof.

Ondanks dit alles, bleef de kerk overeind. Het feit dat de kerk er nog steeds is, is dan ook te danken aan God zelf. Hij bouwt zijn kerk. Hij heeft met kromme stokken, rechte slagen gemaakt. Onze kerk is met recht een Godswonder. En als we vooruit kijken mag je aannemen dat de kerk corona ook wel zal overleven.

Deze tijd vraagt om een andere manieren van kerk-zijn en misschien wel andere manieren van geloven. De vraag is echter: herkennen we Gods stem door alle ideeën die nu geroepen worden? De kans bestaat dat nieuwe vormen van kerk-zijn verkondigd gaan worden door hedendaagse ketters. Mensen die ideeën verkondigen die ons niet aanspreken en helemaal indruisen tegen ons ‘normaal’.

Luister dus eerst goed naar de ketters van 2020 voordat je ze op de brandstapel zet. Misschien zijn dat juist de mensen waar God zijn kerk mee wil bouwen.

Uit Gemeenteblad Cifrah - oktober & november 2020