Onlangs sprak ik op zondagochtend over de kracht van verbondenheid en het belang van aansluiten en afstemmen op elkaar. Om elkaar werkelijk te kennen en om je oprecht met een ander verbonden te voelen is het van belang dat wij elkaar op een onbevangen manier waarnemen.
Waarnemen, oftewel voor waar aannemen.
Op het moment dat wij elkaar zien dan lopen wij een grote kans dat we in eerste instantie vooral dat zien wat ons bekend voorkomt of wat in onze beleving opvalt. Als ik de opdracht krijg om jou te omschrijven dan zegt mijn omschrijving niet alleen iets over jou maar het vertelt ook best veel over mij. Toen ik een jaar of twintig was vond ik iemand van zestig jaar eigenlijk best oud. Nu ik zelf bijna zestig ben zal ik een leeftijdsgenoot niet in eerste instantie als oud omschrijven. Mijn beschrijving van de ander staat altijd in relatie tot mijzelf en anderen. Als Riemke en ik in Oeganda zijn dan omschrijven wij de mensen die wij op straat tegenkomen eigenlijk nooit als bruin of Afrikaans terwijl ze dat allemaal zijn. Onze waarneming wordt dus sterk beïnvloed door de omgeving, onze eigen beleving, interpretatie en ons referentiekader.
Wat dat betreft kunnen wij elkaar niet objectief waarnemen. Dit laatste is maar goed ook want mensen zijn ook geen objecten. Wij zijn geen dingen die je zakelijk kunt omschrijven maar wij zijn subjecten, mensen die je slechts in een persoonlijke relatie kunt leren kennen.
Als je oprecht en onbevangen elkaar waarneemt dan krijg je iets te zien van de ander. Iets wat nieuw is, onverwachts en anders. Als je zonder oordeel de ander voor waar aanneemt dan ontdek je de schoonheid en het goede van de ander.
Als je geïnteresseerd en met liefde de ander in de ogen kijkt mag je iets van die ander leren kennen. En in dat goede van de ander mag je ook het goede van God ontdekken.
Op deze manier worden wij uitgenodigd en uitgedaagd om elkaar steeds beter te leren kennen met de kanttekening dat wij elkaar nooit ten diepste zullen kennen en dat is niet erg. Dit is juist mooi want hierdoor mogen wij ons steeds weer verwonderen en verbazen over elkaar.
Uiteindelijk kent alleen God ons ten diepste. Hij kent ook beter dan wij onszelf kennen.
Uit het gemeenteblad Cifrah - april 2023