Kilo’s lichter de kerk uit

De podcast ‘Daders’ ging deze keer over Gerrit. Zijn voornaam is echt, zijn achternaam werd niet genoemd, wel dat hij 18 jaar in de gevangenis had gezeten en daarna nog drie maanden TBS. Gerrit had zijn schoonvader in koelen bloede vermoord en twee politieagenten ernstig verwond. De interviewer wilde alles weten over het hoe en waarom. En ik ook, want wanneer hoor je nu het levensverhaal van een echte moordenaar?! Spannend toch? Echter, na enige tijd maakte mijn nieuwsgierigheid plaats voor medeleven. Gerrit vertelde dat hij een teruggetrokken bestaan leidde en spijt had van zijn daden. (Bijna) iedere dag denkt hij terug aan wat hij gedaan had. En wat mij bijzonder raakte: hij vreest de dag dat hij voor de hemelse Rechter moet verschijnen, zo vertelde hij.

Als ik zijn schoonvader had gekend of de politieagenten waarop Gerrit geschoten had, dan had ik misschien gedacht: ‘Mooi, ga jij je leven maar gebukt onder een groot schuldgevoel’. Nu zette deze opmerking me aan tot een stevige zelfreflectie. Vind ik iemand nog steeds een moordenaar wanneer hij zijn straf heef uitgezeten? Ook wanneer hij spijt heeft van zijn daden? Heeft Gerrit ook mijn oordeel te vrezen wanneer ik hem zou ontmoeten?

Volgens mij draagt Gerrit iedere dag een zware last van schuldgevoelens met zich mee. Verzwaard door de samenleving (jij en ik dus) die hem nog steeds ziet als een moordenaar. Verzwaard door zijn beeld van God als Rechter die nog met hem zal afrekenen.

We willen als kerk een huis van genade zijn. Een kerk waar mensen een tweede kans krijgen. Waar we verkondigen dat Christus alle schuld op zich heeft genomen en we ‘no longer slaves’ zijn. We zouden als christenen Gerrit met open armen ontvangen (toch?) zodat hij beetje bij beetje zijn zware last bij het kruis kan achterlaten. En een nieuwe start kan maken.

De kans is klein dat Gerrit onze gemeente binnen wandelt. Hij woont in het zuiden van Nederland. Maar stel dat niet Gerrit maar Hendrik of Peter of Sandra of Erika die ook iedere dag kilo’s schuld meetorsen, wél bij ons in de buurt wonen, zouden zij weten dat je bij ons kilo’s lichter de kerk kunt verlaten? Of nog iets dichterbij: weten jij en ik als (trouwe) kerkganger dat we ieder zondag kilo’s kunnen kwijtraken? Wie wil dat nou niet? Zou je zeggen…

‘Een God van genade’, we gaan ervoor!
Harry van Wieren

Uit het gemeenteblad Cifrah - augustus 2022