Onze gemeente heeft een bijzondere naam: Evangelische Open Thuis Gemeente. Toen we bij de start van de gemeente nadachten over de naam, moest ik hier wel even aan wennen. Kerken hebben over het algemeen andere namen, was dit nu een geschikte naam?
Maar de naam werd toch Open Thuis. En da ga je ontdekken hoe speciaal deze naam is. God heeft een specifiek plan met onze gemeente en deze naam past hierbij. Wij mogen een plaats zijn waar mensen welkom zijn en waar ze een ontmoeting kunnen hebben met de levende God.
In het logo van Open Thuis komt de betekenis mooi naar voren: De ovale vorm om de naam geeft het thuis aan dat de gemeente wil zijn. Een veilige plek waarin geborgenheid is en je jezelf kunt zijn. Een plaats van ontmoeting met God en met elkaar. De vorm is open omdat de gemeente een open plek wil zijn, waar gasten zich welkom voelen. Als gemeente willen we openstaan voor de mensen om ons heen.
De T staat als een kruis midden in de naam. Dit geeft aan dat het kruis van Jezus Christus centraal staat in alle facetten van de gemeente. Vanuit dit kruis straalt het licht van God naar de mensen in de gemeente en naar de mensen er buiten. Het licht dat overwint en alle duisternis verdrijft.
Nu zijn we in een nieuwe fase van het gemeentezijn beland. We willen niet alleen een open thuis zijn, maar een thuis van genade. Dit voegt iets krachtigs toe aan onze gemeente. Niet alleen een open deur, maar een plek waar genade heerst. Waar Gods liefde en acceptatie de boventoon voert en we leren om daarin te bewegen. Om naar elkaar te kijken met de liefde die God voor ons heeft. Om verder te zien dan naar wat voor ogen is en de mens zelf te leren kennen. Om te ontdekken dat je heel verschillend mag zijn en toch bij elkaar kunt horen. Om niet te gaan voor je eigen gelijk en voor wat jij ervan vindt. Maar te ontdekken dat iedere persoon een nieuwe kleur toevoegt aan het gemeente zijn.
Genade niet alleen een woord, maar een opdracht om vanuit te leven. Je hebt elkaar nodig om te groeien als christen. Om geschaafd en geschuurd te worden in de ontmoetingen met anderen en in samenwerken. In dit proces gaat het mooie naar buitenkomen wat al in je ligt. Het is net als bij een diamant. Een ruwe en ongepolijste diamant heeft weinig moois aan de buitenkant, maar na het slijpingsproces komt de prachtige schittering naar voren. En je ziet pas echt hoe mooi de diamant is, als het licht erop schijnt en de kleuren tot leven komen. Zo wil God Zijn licht over ons laten schijnen en mogen wij Zijn heerlijkheid weerspiegelen.
We zijn al begonnen om dit huis te bouwen en gaan hiermee door de komende jaren!
Wilma Oosterhuis
Uit Gemeenteblad Cifrah - december 2020 en januari 2021