Terugkijkend op deze afgelopen weken zie ik dat ik meer uitgegeven heb aan boodschappen dan anders. Logisch, als iedereen van ons gezin nu elke maaltijd mee eet en af en toe, als afleiding voor school, nog wat extra snaai voedsel zoekt. Alleen heeft mijn boodschappenpas me daardoor al wel een paar keer in de steek gelaten bij het afrekenen. Dat betekende voor mij eerst weer naar huis om geld over te maken, dan weer naar de winkel om de boodschappen af te rekenen. Een rood hoofd bij de kassa, irritaties, tijd kwijt en nog zowat.
In eerste instantie bemerkte ik dat ik geïrriteerd raakte en boos was dat er niet meer geld op die rekening stond. Daarna gaf ik de schuld aan de boodschappen die zo duur waren en tot slot aan mijn man en kinderen omdat ze te veel aten. Pas op het aller, allerlaatst bedacht ik me dat ik misschien zelf de oorzaak van het hele probleem was. Toen was ik boos op mezelf, geïrriteerd omdat het aan mij zou kunnen liggen. Eigenlijk was ik van plan om dit laatste punt gewoon te skippen en te doen alsof mijn neus bloedde.
Helaas. Toen kwam de gedachte ‘Mag het je wat kosten?’ langszij. Het zat me niet lekker dat ik de schuld nergens anders neer kon leggen dan bij mezelf. Bij mij van binnen strijdt dan het gevoel van ‘recht hebben op’ met het gevoel van eerlijkheid. Ze vechten elkaar de tent uit als ik daar niet een stokje voor steek. Dat ‘stokje’ heb ik nodig. In dit geval was het ‘stokje’ een verhaal over hoe Jezus karaktervorming (vernieuwing van denken) belangrijker vindt dan de gaven en bedieningen die we uitoefenen. Die gaven en bedieningen kunnen weer weggaan of afnemen, de karaktervolle mens, die de gaven of bediening uitvoert, blijft. Stel dat je jarenlang genezingsdiensten mocht leiden, maar niet een prettig mens bent in de omgang, wat onthouden dan de mensen om je heen?
Met andere woorden, wat doe ik met de dingen die ik irritant vind? Zoek ik mijn gelijk? Of mag het mij wat kosten? Mag het mij mijn irritatie kosten als ik eerlijk kijk naar mijn gedachten over de situatie met de boodschappen? Durf ik een laagje dieper te kijken en te voelen? Het lijkt dan net alsof je een doosje, in een doosje, in een doosje vindt. Ik vind het lastig om ten eerste al die binnenste doosjes te vinden en daarna ze te openen en er eerlijk naar te kijken. Het helpt mij dat God me herinnert aan de tekst: ‘Ken Hem in al uw wegen en Hij zal uw paden rechtmaken’. Dus ja, ook in de irritatie over de boodschappen en de kosten wil ik Hem kennen. Dat Hij dan vervolgens mijn paden wil rechtmaken door me te wijzen op mijn eigen aandeel in dit geheel, komt me wat minder goed uit. Ik mag gelukkig altijd kiezen of ik mijn paden wil laten rechtmaken door Hem. Ik kan mijn kosten berekenen en vooraf bepalen of het me dat waard is. Voor mij zijn de kosten hiervan de moeite waard, ze leveren me namelijk meer op dan dat het me gekost heeft.
Uit Gemeenteblad Cifrah - juni & juli 2020