Ik heb van de kinderdienst van zondag 16 januari genoten. Jong en oud bij elkaar, samen delen, slingers maken en samen cake eten! Het verhaal van de ‘verloren’ zoon stond centraal. Mattanja nodigde ons uit om met je buurman/vrouw in gesprek te gaan over de vraag: ‘Waarom was de vader blij toen de jongste zoon weer thuis kwam?’ Dat leek mij geen moeilijke vraag, welke vader zou niet blij zijn? Mijn gesprekspartner, Shahram, verwoordde het echter op een hele treffende manier (even in mijn woorden): de vader was blij omdat de zoon ontdekt had dat er geen betere plek was dan bij de vader.
De vader had de zoon alle ruimte gegeven om uit te zoeken waar hij het leven kon vinden. Met zijn erfenis ging hij de wereld rond om de plek te vinden waar hij tot zijn bestemming zou komen. Met veel geld, vrouwen, zonder geld, bij varkens… tot de zoon ontdekte dat het echte leven bij zijn vader te vinden was. Zijn vader wist dat en stond daarom al op de uitkijk!
Hoe mooi is dat! We mogen naar de Vader omdat bij Hem ‘ons thuis’ is. Hij geeft jou en mij ruimte om dat zelf te ontdekken (ook dat is genade). Hij verwacht dat we daar vroeg of laat wel achter komen en het maakt Hem blij wanneer hij ons aan ziet komen lopen.
Zo mag je ook naar je collega, buren, kinderen, broer/zus, ouders kijken: als mensen die onderweg zijn, op zoek zijn naar hun bestemming en die dat uiteindelijk zullen vinden. Ga maar vast op de uitkijk staan en ontvang ze te zijner tijd met open armen en een grijns op je gezicht. Een open thuis.
Harry van Wieren
Uit het gemeenteblad Cifrah - april 2025